تحلیل اثر هم‌آفرینی دانش بین مدیران و کارکنان بر پایداری تحولات سازمانی

چکیده

پژوهش حاضر به بررسی تأثیر هم‌آفرینی دانش میان مدیران و کارکنان بر پایداری تحولات سازمانی پرداخته است. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با ۲۷ مدیر و کارمند از سازمان‌های مستقر در تهران گردآوری شد. روش نمونه‌گیری هدفمند بوده و تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تحلیل داده‌ها از کدگذاری سه‌مرحله‌ای (باز، محوری، گزینشی) با استفاده از نرم‌افزار NVivo استفاده شد. نتایج نشان داد که هم‌آفرینی دانش میان مدیران و کارکنان موجب افزایش نوآوری سازمانی، تقویت چابکی، بهبود عملکرد کارکنان و کاهش شکاف دانش در سازمان می‌شود. علاوه بر این، وجود فرهنگ سازمانی حامی یادگیری و تعاملات دانش‌محور، باعث افزایش اعتماد و همدلی سازمانی شده و مسیر اجرای تحولات را تسهیل می‌کند. در مقابل، برخی موانع مانند نگرش‌های محافظه‌کارانه، عدم انگیزه کافی برای اشتراک دانش و موانع فرهنگی، فرآیند هم‌آفرینی دانش را محدود می‌کنند. یافته‌های پژوهش تأکید می‌کنند که سازمان‌ها باید با ایجاد بسترهای مناسب برای تعاملات دانش‌محور، توسعه ساختارهای تشویقی، و بهره‌گیری از فناوری‌های دیجیتال، هم‌آفرینی دانش را تقویت کرده و از این طریق، پایداری تحولات سازمانی را تضمین کنند.