شناسایی عوامل تأثیرگذار بر توسعه فردی در محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر

چکیده

این پژوهش با هدف شناسایی عوامل تأثیرگذار بر توسعه فردی در محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر انجام شده است. این پژوهش یک مطالعه کیفی است که با استفاده از روش پدیدارشناسی تفسیری انجام شده است. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با ۲۲ نفر از کارکنان شاغل در محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر در شهر تهران گردآوری شد. مشارکت‌کنندگان با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار NVivo و روش تحلیل مضمون انجام گرفت. نتایج نشان داد که توسعه فردی در محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر تحت تأثیر سه دسته عوامل قرار دارد: عوامل سازمانی، عوامل فردی و ویژگی‌های محیط کاری انعطاف‌پذیر. حمایت مدیران، فرصت‌های یادگیری سازمانی و فرهنگ سازمانی توسعه‌محور به عنوان عوامل سازمانی تأثیرگذار شناسایی شدند. از سوی دیگر، خودکارآمدی، مدیریت زمان، هوش هیجانی و خلاقیت، مهم‌ترین عوامل فردی تأثیرگذار بر توسعه فردی کارکنان بودند. همچنین، استقلال در تعیین مسیر شغلی، شبکه‌های حمایتی و ابزارهای یادگیری دیجیتال، از جمله ویژگی‌های محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر بودند که توسعه فردی را تسهیل کردند، اما کاهش تعاملات مستقیم و نیاز به خودانگیختگی بالا نیز به عنوان چالش‌های این محیط‌ها مطرح شدند. محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر می‌توانند فرصتی برای توسعه فردی کارکنان فراهم کنند، اما تحقق این امر مستلزم حمایت سازمانی، وجود فرهنگ یادگیری، دسترسی به منابع آموزشی و افزایش مهارت‌های خودمدیریتی کارکنان است. یافته‌های این پژوهش می‌تواند به سازمان‌ها در طراحی سیاست‌های بهبود توسعه فردی در محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر کمک کند.