نقش تفکر استراتژیک در ارتقاء شاخص‌های نوآوری و توسعه سازمانی در فدراسیون‌های ورزشی ایران

چکیده

هدف این پژوهش بررسی نقش تفکر استراتژیک در ارتقاء شاخص‌های نوآوری و توسعه سازمانی در فدراسیون‌های ورزشی ایران است. این پژوهش با رویکرد آمیخته اکتشافی شامل دو مرحله کیفی و کمی انجام شد. در مرحله کیفی، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با مدیران و متخصصان حوزه مدیریت ورزشی انجام و داده‌ها از طریق تحلیل مضمون استخراج شد. براساس یافته‌های کیفی، پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته تدوین و در مرحله کمی میان مدیران و کارشناسان فدراسیون‌های ورزشی توزیع گردید. جامعه آماری شامل مدیران ارشد، مدیران میانی، کارشناسان توسعه سازمانی و خبرگان ورزشی بود. داده‌های کمی با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری (PLS-SEM) تحلیل شد. نتایج نشان داد که راهبردهای ناشی از تفکر استراتژیک بیشترین اثر را بر پیامدهای سازمانی دارند و مسیر «راهبردها → پیامدها» دارای ضریب اثر بسیار قوی و معنادار است. همچنین شرایط علی اثر معناداری بر پدیده محوری داشته و شرایط زمینه‌ای و شرایط مداخله‌گر نیز نقش معناداری در تقویت راهبردها ایفا می‌کنند. متغیرهای مدل دارای بارهای عاملی قوی، پایایی مناسب، روایی همگرا و واگرا مطلوب، مقادیر R² بالا و Q² معنادار بودند. تمامی مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پژوهش تأیید شد. نتایج پژوهش تأکید می‌کند که تفکر استراتژیک یک قابلیت چندبعدی و اثرگذار است که در صورت نهادینه شدن در مدیریت فدراسیون‌های ورزشی، می‌تواند به‌طور مستقیم و غیرمستقیم منجر به ارتقای نوآوری، توسعه سازمانی، بهبود عملکرد و افزایش توان پاسخگویی فدراسیون‌ها شود.